Hoe woont Marien Boersma?
Voorzitter van Gemaakt in dé Noordoostpolder
Toen Marien Boersma (1966) aan Gemaakt-kwartiermaker Michel de Grauw vroeg of een bestuursfunctie voor Gemaakt in dé Noordoostpolder wat voor hem kon zijn, was Michel duidelijk: jij bent ervoor gemáákt! En zo duurde het niet lang voor Marien voorzitter werd van Gemaakt in dé Noordoostpolder. Hoe woont Marien en wat trekt hem zo aan in de polder? ‘Gemaakt’ wil er alles over weten.
Eerst een stukje geschiedenis over Marien. Hij wordt in 1966 geboren in Kampen en groeit op in IJsselmuiden. ‘Toen mijn ouders kleiner wilden wonen, verhuisden we in 1989 naar een huurwoning in Kraggenburg. Ik werkte in die tijd bij defensie en kwam alleen in de weekenden thuis. In 1985 kwam ik Roelien tegen. Zij woonde in Nagele. Toen we trouwden, werkte ik nog bij defensie en omdat haar familie in de Noordoostpolder woonde, bleven wij hier ook. We huurden in de Sterrenbuurt een huis van Mercatus en hebben daar een prima tijd gehad. Wel moest ik wennen aan het dorpse van Emmeloord. In mijn jeugd stapte ik in mijn vrije tijd in Kampen op de fiets en reed naar het café. Daar zaten altijd mensen. Roelien en ik gingen in Emmeloord weleens de horeca in en dan was het er soms wel erg rustig. Dat nodigde niet uit om lang te blijven. Gelukkig is het tegenwoordig gezellig druk in de horecagelegenheden. Toen onze kinderen werden geboren, kregen we meer binding met Emmeloord en zijn we heel bewust op zoek gegaan naar een koopwoning.’
Bonk klei
Van de Sterrenbuurt verhuist het gezin naar de Schiermonnikoog in nieuwbouwwijk De Erven. ‘Het was in de begintijd van De Erven. Makelaar Harm Boer spiegelde ons voor dat er een prachtig groot park zou komen. We konden ons er nog niet veel bij voorstellen, want het was toen nog één bonk klei. Gelukkig heeft Harm wel gelijk gekregen.’ In 2010 krijgen Marien en Roelien de kans om te verhuizen naar Het Waterland. ‘Hier wonen we aan het water. Dat vinden we geweldig, want we hebben een boot en kunnen vanaf onze steiger zó het water op. Onlangs hebben we ons huis verbouwd. De keuken is flink vergroot, waardoor we nu een heerlijke woonkeuken hebben. Dat is mijn favoriete plek in huis geworden. Als ik aan tafel zit en naar buiten kijk, zie ik de akkers. Een prachtgezicht.’
Fietsend naar werk
Wanneer er in 1995 bij defensie afdelingen moeten verdwijnen, staat Mariens functie op de tocht. ‘Ik kreeg begeleiding om een andere baan te vinden en mocht een opleiding doen om mijn kansen in de burgermaatschappij te vergroten. Ik heb toen een hbo-opleiding informatica gevolgd en kwam daarna terecht op de IT-afdeling bij de Fortisbank in Woerden. Een vriend van mij werkte bij Xantes in Emmeloord en spoorde me aan om daar ook te komen werken. In 2004 heb ik de overstap gemaakt. Het was een verademing om niet meer dagelijks in de file te hoeven staan en op mijn fiets naar het werk te kunnen. Drie jaar later werd ik mede-eigenaar van Xantes. Het bedrijf werd uiteindelijk onderdeel van de Avit Group. Ik ben nu geen mede-eigenaar meer, maar werk nog wel drie dagen per week als programmamanager bij Avit. Ik doe nu allerlei projecten waar de directie niet aan toekomt. Dat gaat van het verduurzamen van het wagenpark tot aan het ontwikkelen van een softwaretool voor ons projecthuis. Ik heb het prima naar mijn zin.’
Bijdragen aan de gemeenschap
Naast zijn werk is Marien graag buiten bezig. ‘Ik vind het lekker om te tuinieren of met de boot weg te gaan.’ Daarnaast heeft Marien tijd om vrijwilligerswerk te doen. ‘Ik heb het altijd belangrijk gevonden om iets bij te dragen aan de gemeenschap. Zo ben ik ook opgevoed. Mijn vader deed in Kraggenburg ook altijd van alles. Tot voor kort was ik penningmeester van Stichting Regionaal Talenten Centrum Noord Atletiek. Mijn zoon is topsporter en combineert atletiek met een hbo-opleiding. De stichting ondersteunt jongeren die op zo’n niveau aan atletiek doen. Nu mijn zoon buiten de regio van de stichting sport, ben ik gestopt met het penningmeesterschap. De bestuursfunctie bij Gemaakt in dé Noordoostpolder kwam daardoor op een mooi moment.’
Zwolle
Marien woont al jaren in Emmeloord. Kan hij zich voorstellen dat hij ergens anders zou wonen? ‘Ik kan het me wel voorstellen, maar ik zou niet weten waar ik dan zou willen wonen. Roelien en ik hebben het er weleens over gehad, bijvoorbeeld over Zwolle, maar ik weet niet of ik daar zou kunnen aarden. Ook heb ik er geen behoefte aan. Er is weinig wat ik in de polder mis waardoor ik dat elders zou moeten zoeken. Ik kan me hier prima vermaken. Het weidse van de polder vind ik heel prettig, samen met de rust en de natuur vlakbij. Ik doe aan hardlopen en kan vanuit mijn huis allerlei kanten op: bijvoorbeeld het bos in, maar ik kan ook genieten van de ruimte die de polderwegen bieden. Als ik een minpuntje zou moeten noemen, dan is dat misschien de verbondenheid tussen Emmeloord en de dorpen. Door de voorzieningen zijn de dorpen wel gericht op Emmeloord, maar niet echt andersom. Door mijn kinderen zie ik dat bijvoorbeeld Jongeren19nu hier wél een brug slaat. Met de activiteiten die de jongerenvereniging vooral in de dorpen organiseert, komt de jeugd uit de hele polder naar de dorpen en zorgt zo voor verbinding tussen álle polderplaatsen. Dat vind ik mooi om te zien.’
Het onbekende
Buitenstaanders bestempelen de Noordoostpolder weleens als saai. Marien zegt daarover: ‘Ik kan me wel voorstellen dat mensen van buiten de polder er zo tegenaan kijken, vooral als je naar de rechte en kale akkers kijkt. Toch ben ik wel benieuwd of zo iemand dan weleens in de polder is geweest. Vaak hebben mensen een oordeel over het onbekende. Ik waardeer juist de rust en de ruimte, maar ook de voorzieningen in Emmeloord. Bovendien zitten we hier heel centraal. Je bent zo op de snelweg naar het westen en het noorden, maar ook dicht bij de Weerribben en Lemmer. Het is hier prima leven. Het imago van dit gebied is (nog) niet zo sterk, maar er is veel onwetendheid. Dat is voor mij een belangrijke reden geweest om in het bestuur te gaan van Gemaakt in dé Noordoostpolder. Je moet het hier zelf ook een beetje maken.’
Tekst en foto’s: Jannette Weultjes
