‘In de dorpen zijn we gewend om de schouders eronder te zetten. Dan kom je er makkelijk tussen’
Een dorp met verbinding
Nancy Kamstra (1988) is geboren en getogen in Luttelgeest. Na haar studie in Zwolle was het voor haar volkomen logisch om weer terug te keren naar haar geboortedorp. Haar partner Remko Doorn (1989) groeide op in Emmeloord en is inmiddels helemaal geïntegreerd in Luttelgeest. Wat heeft ervoor gezorgd dat het stel zo graag in Luttelgeest woont? Gemaakt in dé Noordoostpolder vroeg ze het hemd van het lijf.
Remko bracht zijn jeugd door in de Zuidert in Emmeloord. ‘Met mijn vriendjes speelde ik veel in de wijk. De Zuidert gaf ons een beetje een dorpsgevoel. Ik denk dat ik daardoor ook met zoveel plezier in Luttelgeest woon.’ Toen Remko en Nancy wilden gaan samenwonen, was de keuze voor Luttelgeest snel gemaakt. Nancy legt uit: ‘Voor een huurwoning in Luttelgeest betaalde je in die tijd net zoveel als voor een appartement in Emmeloord. Bovendien woonden veel van onze vrienden in Luttelgeest. We konden een woning van een particulier huren en hebben later gevraagd of we die konden kopen. Dat is gelukt. Recent hebben we een twee-onder-een-kapwoning laten bouwen in de nieuwbouw van Luttelgeest.’
Remko is leidinggevende van de software-afdeling van Avit in Emmeloord en Nancy werkt als procesbegeleider en trouwambtenaar bij Gemeente Noordoostpolder. Vanwege hun werk zou het geen vreemde keuze zijn geweest als het stel naar Emmeloord was verhuisd. Remko vertelt waarom het toch Luttelgeest is gebleven: ‘We hebben inmiddels twee kinderen. In deze levensfase vinden we het heerlijk om in dit dorp te wonen.’ Nancy vult aan: ‘We hebben een echte dorpsschool. Iedereen kent elkaar. Het leuke is dat er ook voorleesopa’s en -oma’s zijn. Zij zijn niet per se de opa’s en oma’s van kinderen die op school zitten, maar senioren die het leuk vinden om de kinderen voor te lezen. Luttelgeest is heel verbindend, van jong tot oud. We kijken naar elkaar om en dat wordt er al vroeg ingegoten.’
Pioniersmentaliteit
Remko en Nancy zijn echte poldermensen. Remko vertelt: ‘In de polder is het ons-kent-ons. Voor ons begon dat al op de middelbare school. Daar hebben we veel mensen uit de andere dorpen leren kennen. Bij grote polderfeesten, zoals NOPPOP, komen we weer oude bekenden tegen. Dat vinden we heel leuk. De Noordoostpolder is gemoedelijk, lekker nuchter en met een hardwerkende mentaliteit. Dat past bij ons. ‘Nancy vult aan: ‘De polder is oplossingsgericht. Er wordt van alles georganiseerd vanuit een behoefte. Het valt me altijd weer op dat mensen hier bereid zijn om dingen op poten te zetten. Ook de bedrijven hebben die instelling. Als je ondernemers vraagt om te sponsoren, zeggen ze niet snel ‘nee’. Iedereen voelt dat je het hier met z’n allen moet doen. Dat is toch die pioniersmentaliteit van vroeger.’ Naast poldermensen, zijn Nancy en Remko ook echte dorpsmensen. Remko zit al jaren in Dorpsbelang Luttelgeest en Nancy maakt zich elk jaar sterk voor het Running Dinner van de Werkgroep Samen Eten Luttelgeest. Remko vertelt: ‘Door je voor je woonplaats in te zetten, leer je makkelijker nieuwe mensen kennen. Ik heb gemerkt dat Luttelgeest een zelfredzaam dorp is. Veel voorzieningen, zoals de supermarkt, zijn uit het dorp verdwenen. Waar echt behoefte aan is, creëren de inwoners zelf. Dat vind ik mooi om te zien en via Dorpsbelang proberen we daar ruimte aan te geven.’
Verbinden
Nancy houdt van koken en daarom past het organiseren van het Running Dinner goed bij haar. ‘Eten verbindt mensen. Aan het Running Dinner doen zo’n honderd mensen mee. Een deel is kok en een deel is gast. Het Running Dinner begint in dorpshuis De Bosfluiter waar iedereen hoort waar hij of zij het eerste gerecht gaat eten. Een groepje van zo’n vier gasten gaat naar de kok voor het eerste gerecht en na dat gerecht horen ze waar ze het volgende gerecht mogen eten. Elke gang zit je dus met andere mensen. Dat zorgt voor nieuwe kennismakingen en mooie gesprekken. Aan het eind van de avond sluiten we het gezellig samen af in het dorpshuis.’
'Het Running Dinner zorgt voor nieuwe kennismakingen en mooie gesprekken’
In Luttelgeest wonen veel culturen. Door de oorlog in Oekraïne wonen er meerdere Oekraïners, maar ook arbeidsmigranten of andere mensen die voor de werkgelegenheid naar Nederland verhuisden, kwamen in Luttelgeest wonen. Het is bovendien het dorp met het AZC. Nancy vertelt: ‘We zijn ons ervan bewust dat de vluchtelingen niet voor hun lol naar Nederland komen. We proberen ze hier zo goed mogelijk op te nemen in ons dorp, bijvoorbeeld door bijeenkomsten te organiseren waar zij ook welkom zijn of door met ze te voetballen op het sportpark. Op de basisschool zitten ook kinderen uit het AZC. Dat werkt verbredend en verbindend voor ieder kind. Als dorp organiseren we eens per jaar een klussendag voor het dorp waarbij iedereen kan meehelpen met klussen als schoonmaken, snoeien en verven. Er komen dan ook vaak vluchtelingen helpen. Zij vinden het fijn dat ze de handen uit de mouwen kunnen steken.’
Het is duidelijk dat Nancy en Remko met veel plezier in Luttelgeest wonen. Kunnen ze zich voorstellen dat een buitenstaander de polder misschien als saai bestempeld? Nancy: ‘Het hangt ervan af wat je zoekt. In een stad heb je gezelligheid met terrasjes en drukte. In een dorp kun je terugkeren naar de rust. De tulpenvelden in het voorjaar geven mij bijvoorbeeld een thuisgevoel. Toch kan ik me wel voorstellen dat mensen bij de polder een saai beeld hebben. Het is hier plat, recht-toe-recht-aan en met weinig voorzieningen. Je moet de gezelligheid meer zelf maken. Hoewel we in Luttelgeest geen supermarkt meer hebben, hebben we wel twee boerderijwinkels. Daar ga ik graag naartoe met de kinderen. En als het regent en ik wil wat leuks met ze doen, dan bezoeken we Pantropica,’ Remko vult aan: ‘De polder hoeft niet saai te zijn. We hebben de Wellerwaard, Schokland, Schokkerhaven en het Waterloopbos. Ik zou tegen buitenstaanders willen zeggen: ‘Kom het gewoon een keer ervaren. Het is hier mooi groen en rustig. Als je op zoek bent naar meer reuring is de stad passender.’ En voor wie overweegt om in een van de polderdorpen te gaan wonen, geeft Nancy als tip: ‘Je aansluiten bij een vereniging is een makkelijke manier om mensen te leren kennen. En als je nog kinderen op de basisschool hebt, is het ook niet moeilijk om contacten op te doen. Meld je bijvoorbeeld aan voor de activiteitencommissie. In de dorpen zijn we gewend om samen de schouders eronder te zetten. Dan kom je er makkelijk tussen.’
Tekst en foto’s: Jannette Weultjes
